In 1966 kreeg ik, van Sinterklaas, ongetwijfeld na het eerst zingen van “Hoor wie klopt daar kinderen” het vogelhandboekje “Zien is Kennen” van Nol Binsbergen en D. Mooi (6de druk. 1962). Daardoor ging de wereld van vogels voor het eerst voor me open. Ik was dat jaar ook al goed begonnen met het zien van een Pestvogel op het dak van onze garage! Vaak heb ik met verlangende blik naar de voor mij onbekende vogelsoorten in het boekje zitten kijken, zoals de Ortolaan, volgens Zien is Kennen in 1962 ‘’een vrij algemene broedvogel in het oosten van ons land”, met als volksnamen: Korenschrijver , Noatvink en……Vreemdeling. Zestig jaar later broedt de Ortolaan al lang niet meer in Nederland en is deze alleen nog te zien als vrij zeldzame doortrekker. Ook elders in West Europa is ze sterk afgenomen zoals zoveel andere vogelsoorten (een delicatesse zijn in Frankrijk helpt ook niet mee). Maar is ook hoop! In de Havelländische Luch, een Vogelrichtlijngebied in de Deelstaat Brandenburg in Duitsland, gaat het bv weer iets beter evenals in andere gebieden in Oost Europa. Er zijn in Europa ook vogelsoorten zoals de Zeearend die zich uitbreiden en succesvol internationaal verspreiden. In Europa gezamenlijk werken aan landschappen en gebiedsbescherming waarin robuuste natuur ook een plaats heeft – en kleinere gebieden vaak als noodzakelijke “stepping stones” bewaard blijven – heeft zin! Hopelijk hoeven we dan in de toekomst in Europa niet vaak van vogels en andere diersoorten te zeggen ‘Het is maar een verdwaalde vreemdeling’.
Foto: Ortolaan Bij Planken Wambuis op de Veluwe. September 2021.
(https://waarneming.nl/observation/225330955)
