President Roosevelt zei al in 1937: “Een bevolking die haar bodems niet koestert, riskeert haar eigen voortbestaan”. Uit mijn eigen ervaring als ecoloog die regelmatig letterlijk haar kop in het zand steekt om de staat van de bodem te onderzoeken, heb ik geleerd dat bodems de basis zijn van ons bestaan. Vroeger dacht men dat een bodem een ‘bak met water en voedingsstoffen’ is, maar nu weten we dat bodems een levend geheel zijn, waar het miegelt van het leven. In een handvol grond miegelt het van de bacteriën, schimmels, springstaarten en regenwormen.
Gezamenlijk leveren die organismen ons een leefbare planeet. Een levende, gezonde bodem is nodig om gezond voedsel te telen: gewassen op gezonde bodems worden minder snel ziek en hebben dus minder pesticiden nodig. Gezonde bodems, waarin plantenwortels en wormen gangetjes graven, kunnen meer water opnemen na een hevige regenbui, wat helpt om klimaatextremen te bufferen. In bodems wordt ook veel koolstof vastgelegd, wat direct bijdraagt aan het vertragen van de opwarming van de aarde. Bodems zijn dus essentieel in de strijd tegen klimaatverandering.
Momenteel zorgen we niet goed voor onze bodems. Meer dan 50% van de bodems is in slechte staat: ongezond: afgedekt met tegels, vervuild, verdicht. Als we bodems nu niet prioriteren in onze beslissingen, riskeren we het verlies van die leefbare planeet. Daarom sta ik op de bres voor de bodem, en met mij hoop ik velen. #EuropeForNature
Weemoed en hoop
Een tijdje geleden werd ik door een student geïnterviewd over natuurbeleving en hoe belangrijk biodiversiteit voor mij persoonlijk is. Tijdens
